گفتم که مژده بخش دل خرم است این ..."هوشنگ ابتهاج"

گفتم که مژده بخش دل خرم است این

مست از درم در آمد و دیدم غم است این

 گر چشم باغ گریه ی تاریک من ندید

 ای گل ز بی ستارگی شبنم است این

 پروانه بال و پر زد و در دام خوش خفت

 پایان شام پیله ی ابریشم است این

باز این چه ابر بود که ما را فرو گرفت

 تنها نه من ، گرفتگی عالم است این

ای دست برده در دل و دینم چه می کنی

 جانم بسوختی و هنوزت کم است این

 آه از غمت که زخمه ی بی راه می زنی

 ای چنگی زمانه چه زیر و بم است این

 یک دم نگاه کن که چه بر باد می دهی

 چندمین هزار امید بنی آدم است این

گفتی که شعر سایه دگر رنگ غم گرفت

 آری سیاه جامه ی صد ماتم است این

 روا مدار که پیوسته دل شکسته بود

 دلی که سایه به زلف تو بست ای ساقی