گل کردم...."عباس خوش عمل کاشانی"

بامدادی که به زنجیر جنون گل کردم

عقل را بندی یلدای تغافل کردم

توبه شیرین ثمری داشت مراآخرکار

که عبادات فدای قدح مل کردم

ناصح بیدلم آمد بفریبد با پند

به طرب خاستم و رو به تغزّل کردم

این شگفت است که حیرانیم افزونترشد

هر چه در گفته ی او بیش تأمل کردم

ساقی امشب دوسه پیمانه جنون بخشم بخش

مزد نسخی که به پیمان تعقّل کردم

رستم از وسوسه ی شیخ و به فتوای بهار

گوش دل وقف غزلخوانی بلبل کردم

طعنه را تیغ کشید از پی تعزیر دلم

آهن سرد به آتش نفسی کل کردم

کوری چشم خزان باد صبا تاکه وزید

باغ را تازه نهالی شدم و گل کردم