ابری که می شی غرق بارونم... “روزبه بمانی”

  ابری که می شی غرق بارونم

یخ می کنم روزایی که سردی

چیزی نمونده از خودم در من

از بس منو شکل خودت کردی

از بس شبیه آرزوهامی

نزدیک تو کم می شه تشویشم

تو حکم اقیانوسو داری که

من هر چی باشم در تو حل می شم

دلتنگیامو از تو می دونم

من پیش تو بدجور مغلوبم

حال و هوامو از تو می پرسم

چون وقتی حالت خوبه من خوبم

با هیچ کس جز تو نمی خندم

با هیچ کس جز تو نمی شینم

احساس غربت می کنم تو جمع

چون غیر تو چیزی نمی بینم

هر چی که از تو می رسه خوبه

تو بی نهایت شکل بارونی

چیزی نمی خوام از تو یک عمره

چون هر چی که می خوامو می دونی