تو از کدام گم شدن حوالی من آمدی... "دکتر افشین یداللهی"

تو از کدام گم شدن حوالی من آمدی

همین که لب به لب شدی به خالی من آمدی

غبار عشق برلبت رسیده ای به انزوا

دمی سکوت کن غزل کمی بخواب بی صدا

توخسته ای نگاه کن چقدر زخم خورده ای

و اتفاق بود اگر هنوز هم نمرده ای

نشسته ام کنار تو نترس خوب می شوی

دوباره ماه قصه ها پس از غروب می شوی

به خود که آمدی بگو بگو تمام درد را

بخوان که می شناسم این صدای دوره گرد را

من از مسیر دیگری به حس تو رسیده ام

هزار و یک شب تو را هزار بار دیده ام

کسی تو را ندیده در سوال چشم های تو

نگو که اشک می شود وبال اشک های تو

نترس عمر سادگی به انتها نمی رسد

همیشه راه گم شدن به ناکجا نمی رسد